Nasabnomai 12

12
мардум мехру мухаббат пайдо мекарданд, ва Худованд хар
руз касонеро, ки начот меёфтанд, ба ахли калисо меафзуд

ШОУЛ, ки хануз тахдид ва катл бар шогирдони Ху-
дованд меангехт, назди саркохин рафт
Ва аз у номахо барои куништхои Димишк пурсида
гирифт, то ки агар марде ё занеро аз пайравони ин тарикат
биёбад, бандй карда, ба Ерусалим оварад.
Дар аснои рох, вакте ки ба Димишк наздик омад,
баногох нуре аз осмон давродаври у дурахшид;
У бар замин афтод ва овозе шунид, ки мегуфт: "Шоул,
Шоул! Барои чй Маро таъкиб мекунй?"
Гуфт: "Худовандо, Ту кистй?" Худованд гуфт? "Ман
он Исо хастам, ки ту Уро таъкиб мекунй; лагад заданат ба
сихак душвор аст".
"Ва у ба ларза ва дахшат афтода, гуфт: "Худовандо!
Чй амр мефармой, то ба чо оварам?" Ва Худованд дар чавоб
гуфт: "Бархез ва ба шахр бирав, ва дар он чо ба ту гуфта
хохад шуд ки чй бояд бикунй".
Аммо онхое ки хамсафари у буданд, моту мабхут меисто-
данд. зеро ки он садоро шуниданд, лекин хеч касро надиданд.
Шоул аз замин бархост, ва чашмонаш кушода бошад
хам, хеч касро намедил; аз дасташ гирифта, уро ба Димишк
бурданд;
Дар он чо се руз нобино монд, ва чизе нахурд ва на-
кушид.
Дар Димишк Ханониё ном шогирде буд; Худованд
дар руъё ба у гуфт: "Эй Ханониё!" Чавоб дод: "Лаббай, Ху
довандо!"
Худованд ба у гуфт: "Бархез ва ба кучае ки Рост ном
дорад, бирав ва Шоул ном тарсусиро дар хонаи Яхудо суроF
кун, ки у холо ба дуо машFул аст
Ханониё рафта, ба он хона даромад ва даст бар у
гузошта, гуфт: "Эй бародар Шоул! Исои Худованд, ки дар
рохе ки меомадй, бар ту зохир шуд, маро фиристод, то ки
боз бино гардй ва аз Рухулкудс пур шавй".
Дархол аз чашмони у чизе монанди пулакча афтода,
бино шуд, ва бархоста, таъмид гирифт
Ва хурок хурда, кувват гирифт. Якчанд руз Шоул
бо шогирдон дар Димишк монд;
Дархол дар куништхо дар хакки Исо мавъиза кардан
гирифт ва гуфт, ки У Писари Худост.